You are currently browsing the category archive for the ‘Εμπόριο’ category.
“Η εικών της φορτώσεως οπωρών, δι εξαγωγήν, εν Λάρνακι, παρουσιάζει τυπικήν τινα σκηνήν διαρκεία της εποχής των οπωρών. Μεγάλαι ποσότητες οπωρών εξάγονται εις Αίγυπτον, όπου υπάρχει σταθερά και εξαίρετος αγορά.
Είναι άξιον ενδιαφέροντος να σημειώσει τις ότι κατά το έτος τούτο κεράσια εξήχθησαν της Νήσου δια πρώτην φοράν.
Φύλλα ρωδιών κατέχουσι περιφανή θέσιν εν της εις Αίγυπτον εφετεινή εξαγωγή. Ταύτα χρησιμοποιούνται προς κατασκευήν βαφής δι’ ενδύματα”.
[Κυπριακή Εφημερίς, Οκτώβριος 1915].
[Το λιμάνι (Σκάλα) στη Λάρνακα ανάπτύχθηκε ως το κύριο εμπορικό και διαμετακομιστικό κέντρο της Κύπρου μετά την κατάληψη της Κύπρου από τους Τούρκους, σημασία που διατήρησε έως και τις πρώτες δεκαετίες της αγγλικής κατοχής.
Δείγμα από τις εμπορικές δραστηριότητες που γίνονταν μέσω του λιμανιού της Λάρνακας είναι και η φορτωτική που παρουσιάζεται εδώ, αποστολής ρεβιθιών στη Μάλτα από κύπριο έμπορο. Το έντυπο δελτίο (σχεδόν πανομοιότυπο σε όλες τις περιπτώσεις) έφερε επάνω αριστερά κάποια συμβολική χαλκογραφία (πλοίο ή άλλο σχέδιο) την ευχή “Αγαθή Τύχη” και τους βασικούς όρους αποστολής. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η πρόνοια ότι εάν ο πλοίαρχος ήταν αναλφάβητος μπορούσε να υπογράψει για λογαριασμό του κάποιος άλλος!
Το έγγραφο ανήκει σε συλλογή κυπριακών φορτωτικών και παραχωρήθηκε από τον Πάνο Λοΐζου].
ΑΓΑΘΗ ΤΥΧΗ
Σκάλα Λάρνακα Κύπρου την 17 Νοεμβρίου 1856
Εφόρτωσ(εν) συν Θεώ δι’ αυτήν την φοράν εν τω παρόντι λιμένι ο Κύριος Παύλος Χ” Λοΐζου δια λογαριασμόν και κίνδυνον ούτινος ανήκει
υπό του καταστρώματος Ελλ. Βρικίου ονομαζομένου ο Βότζαρης του Πλοιάρχου Ιωάν. Κουφοπαντελή
δια να μεταφέρη και παραδώση εις το παρόν του ταξίδιον δια Μάλταν προς τους Κυρίους Β. Ταγλιαφέρρο και υιούς
τας υποσημειωμένας και ηριθμημένας πραγματείας, στεγνάς, σώας, και εις καλλίστην κατάστασιν· και τοιαύτας απαραλλάκτως υπόσχεται ο ρηθείς πλοίαρχος με το ευτυχές ευόδιόν του να τας παραδώση, πληρονόμενος δια ναύλον του
προς Γρόσια 3 το κάθε …(;) και περιπλέον 5 τοις % Κάππον.
Εις πίστωσιν δε της αληθείας υπεγράφη το παρόν μετ’ άλλων ομοίων παρά του διαληφθέντος Πλοιάρχου. Μη ηξεύροντος δε τούτου να υπογράψη, θέλει υπογράφεσθαι αντ’ αυτού υπ’ άλλου τινός· και εξοφληθέντος του ενός τ’ άλλα μένουσιν άκυρα. Ο δε Θεός δώη αυτώ ευτυχές κατευόδιον.
16 Ζεμπύλια Ρεβύθια {
Ν ¼ 4 Τέσσαρας Σάκκους Ρεβύθια {ομού …(;)
Παύλος Χ” Λοΐζου
ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ “Ο ΠΟΛΕΜΟΣ”
Eις το κατάστημα “Ο Πόλεμος”
του κ. Λοΐζου Λαφφών
έφθασαν κατ’ αυτάς υαλικά πρωτίστης ποιότητος.
Περιμένονται νέα αριστοκρατικά είδη. Mία επίσκεψις θα σας πείσει.
[Hχώ της Kύπρου 7 Σεπτ. 1913].
***
AΣΦAΛIΣTIKH ETAIPEIA “PΩΣΣIA”
O κ. Πέτρος A. Δάνδολος,
Γενικός Eπιθεωρητής της Eταιρείας ταύτης,
δικαίως δύναται να κληθεί ο Mέγας Aλέξανδρος των ασφαλιστών.
Διασχίσας ως κατακτητής την Kύπρον όλην
δια της εμπιστοσύνης, ην εμπνέει, και δια της πειθούς, ην ασκεί,
εξησφάλισεν εις μεν την Eταιρείαν, ην επαξίως εκπροσωπεί, σοβαράν εργασίαν,
εις δε τους ασφαλισθέντας τους αρίστους των όρων,
υφ’ ους ηδύναντο να εξασφαλίσωσι τα πλεονεκτήματα ασφαλείας της ζωής….
[Hχώ της Kύπρου 14 Σεπτ. 1913].
Στα παζάρια της Λάρνακας (σχέδιο 1878)
Λόγω του λιμανιού και της παρουσίας μεγάλου αριθμού εμπόρων στη Σκάλα, οι αγορές της από πολύ παλιά διέθεταν μεγάλη ποικιλία προϊόντων, ευρωπαϊκών αλλά και από τον ευρύτερο χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Ενδιαφέρουσα είναι η μαρτυρία του Αββά Giovanni Mariti, ο οποίος έζησε στη Λάρνακα κατά την περίοδο 1760-1769 και σημειώνει:
“Σε μικρή απόσταση από το Κάστρο υπάρχει ένα Χάνι, ή χώρος φιλοξενίας, που μοιάζει με μοναστήρι, με διάφορα δωμάτια όπου δέχονται ξένους που δεν έχουν δικό τους τόπο για να μείνουν, και μπορεί κάποιος να διαμείνει για όσο καιρό θέλει με μικρό ενοίκιο. Κοντά βρίσκεται και το παζάρι ή αγορά, όπου πωλούνται τρόφιμα, ρούχα, υφάσματα και άλλα, για ανθρώπινη χρήση. Είναι η καλύτερη αγορά σε ολόκληρο το νησί, πρώτη σε κίνηση και πωλήσεις, επειδή όλα τα πλοία από τη Συρία έρχονται εδώ για την τροφοδοσία τους, και οι τιμές, ειδικά των τροφίμων, είναι πολύ προσιτές. Στα καταστήματα επίσης βρίσκει κάποιος κάθε είδους προϊόντα της Ευρώπης”.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο δρόμος που συνδέει την παραλία στην περιοχή του Κάστρου με την πλατεία Αγίου Λαζάρου (σήμερα οδός Παύλου Βαλσαμάκη) στους πρώτους χάρτες που σχεδίασαν οι Άγγλοι μετά την κατοχή, σημειώνεται ως «Παζάρ Παριζέν» δηλαδή …Οδός Παριζιάνικης Αγοράς!
Έγχρωμη λιθόγραφη ετικέτα κιβωτίου εξαγωγής κυπριακών πορτοκαλιών, του εμπόρου Μιχαλάκη Ν. Βωνιάτη (1939). Παρόμοιες ετικέτες (εκτυπωμένες συνήθως στο εξωτερικό) έχουν διασωθεί και για εξαγωγείς άλλων πόλεων της Κύπρου.
Το Victoria Bar του Σπύρου Χρ. Συμεωνίδη (1882-1918) ήταν στην πραγματικότητα μια πρωτοποριακή υπεραγορά της πόλης στις αρχές του 20ού αιώνα, αν κρίνει κανείς από την πολύ διαφωτιστική φωτογραφία του που διασώζεται ―κάτι σαν κατάστημα «1.000.000 ειδών» συνδυαζόμενο και με Bar!
Ο πολυάσχολος επιχειρηματίας, παρά τις τόσες άλλες ασχολίες του, φαίνεται ότι έκλεβε λίγο χρόνο για να παρακολουθεί και κινηματογράφο, που έκανε τότε τα πρώτα νηπιακά βήματά του στην Κύπρο. Μια ενδιαφέρουσα σχετική επιστολή διαμαρτυρίας του Συμεωνίδη δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 1913, στην εφημερίδα Ηχώ της Κύπρου, του Μελή Π. Νικολαΐδη:
EN ZHTHMA AKAΛAIΣΘHΣIAΣ
Kύριε Διευθυντά,
Kαίτοι δεν συχνάζω τακτικά εις τον κινηματογράφον, εν τούτοις νομίζω ότι μου επιτρέπεται να είπω μίαν παρατήρησίν μου δια μίαν αδικαιολόγητον έλλειψιν. Πρόκειται περί του παραδόξου φαινομένου του κινηματογράφου της πόλεώς μας, ο οποίος από τινος δίδει τας παραστάσεις του χωρίς μουσικήν. Παντού και πάντοτε αι μουσικαί εις τοιούτου είδους θεάματα θεωρούνται απαραίτητοι. Διότι είναι πολύ γνωστόν πόσον ευχάριστον και πόσον τερπνήν καθιστά την παράστασιν η μουσική, όπως επίσης είναι πολύ γνωστόν πόσον ανιαρά και ψυχρά είναι μία παράστασις χωρίς μουσικήν. Aπορώ δε διατί ο διευθυντής του εν τη πόλει μας κινηματογράφου φαίνεται ότι αγνοεί αυτό το απλούστατον πράγμα καταργών την μουσικήν από τας παραστάσεις του χωρίς κανένα λόγον.
Aι εισπράξεις του κινηματογράφου είναι τόσον ικανοποιητικαί, εξ άλλου δε η αμοιβή της Mανδολινάτας μας είναι τόσον ευτελής, ώστε δεν δικαιολογείται ποσώς η τοιαύτη κατάργησις. Tουναντίον μάλιστα η μουσική προσελκύει τον κόσμον, ενώ αντιθέτως δεν είναι βέβαια ευχάριστον πράγμα δι’ ένα θεατήν μία παράστασις χωρίς μουσικήν, κατά την οποίαν ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να παλαίη συνεχώς με τον Mορφέα, να μεταβάλλη χάριν του ηλεκτρικού φωτός εις κόκκινα πασχαλίτικα αυγά τα μάτια του και να ακούη αντί μουσικής τον διαβολικόν θόρυβον της μηχανής του κινηματογράφου.
Δια το συμφέρον του λοιπόν ο διευθυντής του κινηματογράφου ας σπεύση να διορθώση την έλλειψιν.
Διατελώ υμέτερος
Σπύρος Xρ. Συμεωνίδης
ΛΑΡΝΑΚΑ 